...از شما چه پنهان

دوستت دارم دفتر مشق من!

دوستت دارم مداد اتود!

دوستت دارم زنی كه دفتر مشق و سر انگشت و مدادم را

                                                آشتی داده­ای.

سنگم

آرام آرام می­نویسم و خود را می­تراشم

تا به شكل مجسمه­ای در آیم

كه تو بودایش كرده­ای.

از دهان من اگر حرفی نیست

كوتاهی از من است

نمی­دانم چگونه از تو سخن بگویم

با دهانی از سنگ.

 * محمد شمس لنگرودی، از كتاب «ملاح خیابان­ها»، نشر آهنگ دیگر، 1386