لیوانی چای نبودم

تا تو را همچون قند

                   در پهلو بگیرم

بید بودم

بید مجنون

با شاخه­هایی خمیده و

برگ­هایی فراموش­شده

          افتاده بر نیمکتی خالی

تو ثانیه بودی

مفهوم زمان

بر من وزیدی

و به من چهار فصل کامل بخشیدی

این برگ­ها

            دیگر سررسید توست