رُزها نیز می خندند
با همین لبهای خونی
م. پ. 1388
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و یکم آبان ۱۳۹۱ ساعت 3:37 توسط مصطفی پورنجاتی
|
وقت نداشتی
اما آفتاب
بیکار بیکار بود
و هی از پنجره میتابید
تابید به دلنوشتها
و از رابطۀ ما
همین سطرهای رنگپریده ماند
+ نوشته شده در جمعه نوزدهم آبان ۱۳۹۱ ساعت 13:35 توسط مصطفی پورنجاتی
|
خدایا
مرا با گنجشک های سحرگاه کوهستان
محشور کن
شاید آوازشان
روحم را بشوید
+ نوشته شده در یکشنبه چهاردهم آبان ۱۳۹۱ ساعت 23:5 توسط مصطفی پورنجاتی
|
...گاهی فقط یک شعر
نجاتمان می بخشد...
(بخشی از یک شعر بلندم)
+ نوشته شده در دوشنبه هشتم آبان ۱۳۹۱ ساعت 19:55 توسط مصطفی پورنجاتی
|
اینجا تهران
آبشارها
از پله های برقی مترو
سرازیر می شود
+ نوشته شده در چهارشنبه سوم آبان ۱۳۹۱ ساعت 15:27 توسط مصطفی پورنجاتی
|
برای ادامه نشر نوشته هایم در این وبلاگ، لطفا نظر بدهید؛ سپاس گزار می شوم اگر ضعف و قوّت نوشته هایم را به من بگویید