...از شما چه پنهان

تو را بیش از کلمه­هایم دوست دارم. بیش از تمام کلمه­هایم. کلام تو، روزی ِ فرشتگان است.

قلب من چون پر کاهی در هوا پرواز می­کرد، پیش از آن که تو آن را میان دستانت بگیری و نجات دهی.

هر چه در جیب داشتم بیرون ریختم. چیزی جز چهره­های دروغین و عقاید پژمرده نبود. زمان آمدنت بود.

تو قلبم را شکستی. تو زمرد دنیا را از آن در آوردی و دور انداختی و هیچ ِ عشقت را جایگزینش کردی.

امروز انسان­ها سخن تو را فراموش کرده­اند... آنان که تو را ستایش می کنند و تملق می گویند، ساعتی از زندگی­شان را هم با تو نمی­گذرانند.

عشق تو، یگانه زندگی من است.

آسمانت را می­خواهند ولی صاعقه­ات را نه. من از آنها نیستم. تهدیدهایت را هم دوست دارم.

تو در قلب منی، حتی وقتی به آن بی­اعتنایم. مثل بوتۀ رُزی که در غیاب باغبان شعله می­کشد.

**

این نیایش گونه از کریستین بوبن است، با ترجمه ی نگار صدقی.

این متن را خیلی دوست دارم.

.